Hey, schrijf eens iets!

Hey, schrijf eens iets! Zo werd ik vanochend begroet op gtalk door mijn collega N. En hij heeft gelijk. Op zijn opmerking schoot ik meteen in de verdediging: het is veel te druk, ik heb het veel te druk. In mijn werk en thuis. Extremen volgen elkaar op. Ik (en mijn vrouw) hebben een paar hectische weken achter de rug. Bruiloft, begrafenis, afsluiten oude baam, starten nieuwe baan, op reis, cursussen volgen, sollicitatie gesprekken afnemen, conflicten op het werk, meetings, uit eten met werkrelaties, uitgestelde afspraken nakomen. Maar als ik heel eerlijk ben is dat het niet.

Eigenlijk ben ik gewoon bang. Ik heb fantastische verhalen in mijn hoofd. Alleen durf ik die niet op te schrijven. Bang dat ze niet fantastisch in woorden zijn zoals ze in mijn hoofd zitten. Of zoals Theo Maassen zei: "Bij tekenles liet ik altijd het papier leeg, dan kon het tenminste nog een mooie tekening worden." In je gedachten is het altijd perfect. En in het echt kan het dan alleen maar tegenvallen.

Zo wil ik dolgraag een verhaal schrijven over de BCC. Wat voor idiote ongastvrije winkel dat is. Hoe ze woord service niet begrijpen. En een potentiële klant niet herkennen wanneer hij ongeveer smeekt om aandacht. Vertellen hoe het komt dat ik nooit meer die winkel binnenga. Dat verhaal wil ik dolgraag vertellen. Maar dan wel op zo'n manier dat het hoog terecht komt in google. Zodat mensen die zoeken op BCC op mijn verhaal komen en besluiten ergens anders te kopen. Beetje hooggegrepen, dat weet ik en het legt natuurlijk een ontzettende druk op me. En door die druk blokkeer ik.
En die blokkade is de echte reden dat ik niets schrijf. Sorry collega N!