Beslissingen nemen

Het nemen van beslissingen is niet moeilijk. In tegenstelling tot goede beslissingen nemen, dat is ontzettend moeilijk. Of eigenlijk onmogelijk, je kan namelijk nooit met alles weten. Het enige wat je hebt is je gezonde verstand. En daar moet je het mee doen. Wanneer weet je of je een goede beslissing hebt genomen? Achteraf altijd achteraf. Daarom is leren van de geschiedenis zo belangrijk. En stiekem weten we dat allemaal maar toch is het nemen van een beslissing niet zo makkelijk als het bladeren in geschiedenisboeken. En dat komt door ons gevoel.

Een paar maanden terug heb ik een moeilijke beslissing genomen. Ik ben van baan gewisseld. Ik wist wat ik achterliet en ik wist niet wat ik terugkreeg. Ik had een beeld, maar ik wist het niet. We noemen dat gokken: ergens op inzetten waarvan je de uitkomst niet weet. Bij het maken van persoonlijke keuzes kun je moeilijk leren van anderen, iedereen is immers uniek. Daarom heb ik voor mezelf een ander manier van beslissingen nemen. Ik beeld me voor een tijdje in dat ik de beslissing genomen heb, dat houdt ik een paar dagen vol, en kijk dan hou ik me eronder voel. Voelt het goed dan doe ik het, voelt het slecht dan doe ik het niet.

De beste manier om te bepalen of je de juiste keuze hebt gemaakt is terugkijken: zou ik indezelfde situatie weer dezelfde keuze maken?

• Zou ik weer voor dezelfde vrouw kiezen? JA!
• Zou ik weer voor het samenwonen kiezen? JA!
• Zou ik weer voor de universiteit kiezen? Nee!
• Zou ik weer voor dezelfde auto kiezen? Nee!
  

En dan komt de moeilijke: zou ik weer kiezen voor een overstap van baan? Ik weet het (nog) niet. Als ik eerlijk ben heb ik de keuze voor de andere baan niet op mijn gevoel gemaakt, maar op mijn verstand. Bang dat mijn gevoel gevoed zou zijn voor de angst voor verandering die ik heb. Ik ben nu bijna 3 maanden werkzaam in mijn nieuwe baan en maak de tussenbalans: ik mis mijn collega's en de sfeer van mijn oude werkplek, ik heb ontzettend veel bijgeleerd hoe je software moet maken.

Maar 1 van de belangrijkste dingen die de laatste dagen door mijn hoofd spookt: Tijdens mijn evalutatie kreeg ik te horen dat ik me meer met dingen mag bemoeien, ik ben te stil. En voor iedereen die met me samengewerkt heeft zal dat een grote verrassing zijn. IK ben namelijk de grootste bemoeial die er is. Zelf schrok ik er ook van, het kan alleen maar betekenen dat ik niet op mijn gemak ben.

Ligt het aan de lange reistijd? Het hoge niveau van het werk? Ligt het aan het feit dat ik als inhuur me niet druk kan maken om het bedrijf? Of zit ik gewoon niet op mijn plek? Heb ik gewoon het verkeerde bedrijf getroffen of is detachering niets voor mij? Ik weet het niet, het werken voelt niet goed, maar het voelt ook niet goed om nu al op te geven. De komende weken/maanden zal het hopelijk allemaal duidelijk worden.