De afgelopen week viel er met enige regelmaat een verkiezings krantje op de mat. En niet zonder de reden. De gemeenteraads verkiezingen komen eraan. Dit wordt de tweede keer dat ik in mijn huidige woonplaats kan gaan stemmen op mijn favoriete persoon voor de gemeenteraad. En waar ik de eerste keer het advies van een collega heb opgevolgd, ik woonde hier toen nog niet lang genoeg om te weten welke personen geschikt zouden zijn, heb ik nu met meer verstand gekozen: mijn vorige kandidaat heeft me niet teleurgesteld en mijn stem gaat naar hem.
Dat weerhoudt mij er echter niet van om de krantjes vol aandacht te lezen. En eentje sprong er met kop en schouders boven uit. Het was een simpel vier kleuren a4-tje met op de achtergrond een kerk en wat huizen. En als verkiezingsleus: "Alles moet anders".
Laat het even op je inwerken, er staat dus niet: "Alles moet beter" of "Het kan beter", nee er staat: "
Alles moet anders".
Nu snap ik de bedoeling van politieke leuzen heel goed. Ze moeten zo algemeen zijn zodat iedereen zijn eigen ding erin terug kan vinden. Zoals bijvoorbeeld: "Weg met de overlast!". Lekker algemeen, prima leus. Maar alles moet anders? Wat is alles? Wat is anders? Moet de gemeente de democratie de deur uitdoen? Moet het stadhuis een kwartslag gedraaid worden? Moet iedereen ineens links gaan rijden? Ik kan er geen touw aan vast knopen. Sowieso zijn er best dingen die nu goed gaan lijkt me, dingen die helemaal niet anders hoeven.
Waar ik stiekum ook een hekel aan heb zijn landelijke partij-en die aan de gemeenteraadsverkiezingen meedoen. Ik geloof (in de politiek) niet in principe's. Ik vind dat je per situatie moet bekijken wat het beste is. En als je dan als partij principes aanneemt, kan dat alleen maar tegen je werken. Bijvoorbeeld: je bent heel erg voor milieu, maar er moet een bos gekapt worden voor de veiliheid van mens en dier. En eingelijk ben je heel erg voor de kap, alleen mag dat niet want je bent ook voor milieu. Een ander spanningsveld kan ontstaan als het landelijke standpunt anders is dan het plaatselijke standpunt. Daarom stem ik niet op een partij in de gemeenteraad. Ik stem op een persoon.
Een persoon die bewezen heeft een aanwinst te zijn voor de plaatselijke politiek, die zich met hart en ziel inzet. Iemand die bij zijn standpunt durft te blijven ook al wordt hij daarmee niet populair. En vooral: iemand die dingen aan durft te pakken. Als Burgemeester Leers van Maastricht verkiesbaar stelt hier stem ik op hem. Nu houdt ik het bij mijn andere kandidaat ;)
